Jednym z najpoważniejszych problemów stojących przed kilkoma krajami europejskimi jest integracja mniejszości etnicznych ze społeczeństwem lokalnym. Sprawna integracja mniejszości ze społeczeństwem rozpoczyna się przede wszystkim od działań władz lokalnych, takich jak akceptacja przez społeczność lokalną i łatwy dostęp do edukacji, mieszkań, zdrowia i miejsc pracy.
Romowie to największa mniejszość etniczna w Europie, licząca około 12 milionów ludzi, zamieszkująca głównie Bałkany Zachodnie, Bułgarię, Grecję, Węgry i Słowację. Jak wynika z danych przekazanych Europejskiemu Komitetowi Regionów, osoby te na co dzień doświadczają rasizmu, dyskryminacji, wykluczenia społecznego i politycznego. Jak podaje Komisja Europejska, prawie 85% dzieci romskich żyje na granicy ubóstwa, a 62% młodych Romów nie ma wykształcenia, pracy ani szkolenia.
Pandemia koronawirusa napiętnowała populację Romów, ponieważ kilka krajów oskarża ich o rozprzestrzenianie się pandemii ze względu na sposób życia i przemieszczanie się.
Romowie są jednak największą mniejszością etniczną w Europie i problemy pozbawienia ich praw człowieka, złych warunków życia i różnych form dyskryminacji stanowią poważny problem Unii Europejskiej, którego rozwiązanie jest wezwane.
Termin Romowie jest terminem ogólnym odnoszącym się do różnych grup romskich, takich jak Romowie, Sindi, Kale, Cyganie, Rudari i inne wędrowne grupy ludności, które identyfikują się jako Cyganie lub Cyganie. Z pewnością integracja wszystkich tych mniejszości ze społeczeństwem europejskim nie jest łatwa bez zapewnienia wsparcia zawodowego, społecznego i finansowego ze strony państw członkowskich UE.
Władze lokalne proszone są o znalezienie sposobów na integrację i akceptację mniejszości, jednak jest to przedsięwzięcie dość trudne i odważne, gdyż wiele społeczeństw nie jest gotowych zaakceptować tego, co „inne” i „obce”, obawiając się zmiany tożsamości lokalnej.
Dyskryminacja ze względu na pochodzenie etniczne lub imigracyjne jest powszechna i wiele mniejszości etnicznych doświadcza jej w poszukiwaniu pracy, administracji publicznej, transporcie publicznym, edukacji, stypendiach itp. Nie jest zatem przypadkiem, że Komisja Europejska określiła cztery główne cele integracji Romów, takie jak edukacja, zatrudnienie, zdrowie i mieszkalnictwo.
Tylko co drugie dziecko romskie w wieku od 4 lat do wieku rozpoczęcia obowiązkowej edukacji podstawowej uczęszcza do przedszkola, natomiast uczniowie romscy mają niższy poziom wykształcenia niż ich rówieśnicy. Brak zainteresowania nauką, niewystarczająca znajomość języka i znęcanie się w szkole to najczęstsze przyczyny przedwczesnego kończenia nauki przez Romów.
Brak wiedzy na temat historii i kultury Romów ze strony społeczności lokalnej, a także nieuwzględnienie ich w programie nauczania, skłania ich do porzucania szkoły. Nauczanie historii, literatury i sztuki romskiej mogłoby zwiększyć zainteresowanie zarówno romskich uczniów zamieszkujących na stałe w mieście, jak i ich rdzennych rówieśników.
Ubóstwo, niska średnia długość życia, brak podstawowych udogodnień, bezdomność, wykluczenie i dyskryminacja społeczna to najpoważniejsze problemy, przed którymi stoją mniejszości etniczne w Europie. Integracja mniejszości rozpoczyna się na poziomie lokalnym poprzez zwalczanie dyskryminacji i uprzedzeń. Jedynym sposobem na integrację mniejszości ze społecznością lokalną jest zdobycie wystarczającej wiedzy na temat ich historii, kultury oraz promocja edukacji międzykulturowej i wielokulturowości, za którą opowiadają się osobistości o cygańskich korzeniach, takie jak Charlie Chaplin, Elvis Prisley i Pablo Picasso.
